Stamboom Bijker

Om ziek van te worden

 

 

Anne Bosma overleed op 16 maart 1899; op veertien dagen na was hij tachtig jaar oud geworden. Volgens een kleinzoon was hij dement geworden. Van de tien kinderen, die hij in zijn eerste huwelijk had gekregen, waren er drie nog in leven, toen hun vader stierf. Een tweeling was doodgeboren, een meisje was twee dagen oud geworden en twee kinderen waren niet ouder geworden dan bijna een jaar, respectievelijk ruim twee jaar.

 

Het is niet bekend, of Annes overlijden samenhing met het gebrek aan goede gezondheidszorg, maar feit is, dat precies in deze periode een stevige discussie gaande was over de medische hulp in Hoornsterzwaag en omgeving.

Aan het eind van de negentiende eeuw was er in het dorp Hoornsterzwaag geen huisarts, sterker nog, ook in de naburige dorpen Oude- en Nieuwehorne, Jubbega en Schurega ontbrak een dokter. De dokter, die er was, had zich moeten behelpen met de voorkamer van een boerderij, kreeg geen geschikte woning, ondanks een positief besluit van de gemeenteraad en hield het voor gezien. De provincie hield voet bij stuk: het armbestuur kreeg geen toestemming om in Nieuwehorne een dokterswoning te regelen. De bevolking liet het er niet bij zitten, organiseerde een handtekeningenactie en besloot om de Koningin te vragen om het bestuur van de provincie op andere gedachten te brengen.

 

De geneeskundige hulp in dit deel van Friesland bleef onderwerp van zorg. Ruim vijftien jaar later verzocht Plaatselijk Belang in Jubbega-Schurega en Hoornsterzwaag om nog een geneesheer, met als standplaats Jubbega 3de sluis.